Edger van de Laan heeft samen met zijn vrouw Linda de Oleahof vorig jaar overgenomen. Hij vertelt: „Elk jaar nodigen we nabestaanden uit om stil te staan bij het overlijden van één van hun dierbaren. Vandaag rekenen we op 190 bezoekers. We hebben gemerkt dat er toch wel behoefte is aan een moment van bezinning. Het wordt goed ontvangen.”
De dag wordt muzikaal ondersteund door het Harmonieorkest van muziekvereniging Winnubst en zang van Hanneke Bergsma en Eline Esmee, met Dirk Laan op de piano. Er zijn woorden van troost of een gedicht door de medewerkers van het Oleahof en het is een indrukwekkend moment als de 65 namen, vaak voorzien van foto op het scherm, van de overledenen in 2022 en 2023 worden opgelezen.
Hoewel er emotie is bij de gasten is de dag niet zo zwaar beladen als een uitvaartdag. De zusjes Ilonka en Marjolein Scholte zijn aanwezig ter ere van hun moeder Bets die op 5 februari dit jaar is overleden. Voor hen is deze herinneringsdag de tweede keer. Hun vader overleed in 2009, overigens ook op 5 februari.

„Dat hebben ze vast afgesproken”, zegt Ilonka. „Er was uiteraard een groot verdriet toen moeder overleed”, gaat Marjolein verder. „Maar er was ook wel een soort van opluchting want ze was zo hulpbehoevend geworden de laatste jaren. Het is vandaag wel emotioneel maar ook wel weer ontspannen. In ieder geval niet zo beladen als de uitvaart zelf.”
,,Dat we in het begin bij binnenkomst een kaarsje mochten aansteken vond ik erg mooi. Toen haar foto in beeld kwam was het even emotioneel en de muziek beroerde ons zeker. Er gaat geen dag voorbij dat we niet aan haar denken.” Ilonka:„Ik deed vaak boodschappen voor haar en nog als ik in de winkel sta denk ik wel eens; wat moest ik nu ook alweer voor haar meenemen?”

Op 5 mei overleed Nico Sonnemans (Son). Zijn vrouw Yolanda en doch-ter Loraine zijn aanwezig. Yolanda zegt: „Nico had kanker maar dat was in principe onder controle. He-laas kreeg hij covid en dat werd hem uiteindelijk fataal. Hij had het zo vreselijk benauwd. Hoe ironisch ook, maar 5 mei was in feite zijn ’bevrijdingsdag’.”
Loraine: „Ik was aanvankelijk sceptisch toen mijn moeder ons opgegeven had voor deze dag. ’Wat moet ik daar nou doen’ dacht ik. Nu ben ik blij dat ik toch gegaan ben. Ik heb er een tevreden gevoel over en zie het als een soort afsluiting en eerbetoon naar mijn vader. Dat verdient hij en we missen hem nog elke dag.” Dat gemis geldt ook voor Ingrid Grande en dochter Diana Brondsema-Grande. Hun geliefde man en vader Albert overleed op 26 november 2022. „Ik vind het nog steeds moeilijk om erover te praten”, begint Ingrid. „Toch wilde ik per se naar deze dag toe. Ik moest me daar wel mentaal op voorbereiden want zijn overlijden houdt me nog elke dag bezig.” „Ik had mijn zakdoekjes al paraat maar hoefde ze niet te gebruiken”, zegt Diana. „Toen zijn foto in beeld kwam was het wel even zwaar maar het ging goed. Het is toch anders dan op een uitvaart. Daar zit je met familie en vrienden om je heen.” ,,Nu niet en dat maakt het toch iets meer ontspannen. Ik vond het troostend om op deze manier mijn vader zo te eren. Ik kreeg ook het gevoel dat de meeste mensen dat vandaag zo ervaarden.”